Μια νοσοκόμα προσπαθεί να μάθει τα μυστικά των τραυμάτων μιας ασθενούς σε κώμα και ανακαλύπτει τον ανταγωνισμό, την απιστία, την προδοσία και τον φόνο πίσω από αυτά.
Το Locked In πολύ θα ήθελε να είναι μια ταινία, η οποία θα προσπαθήσει να διαφοροποιήσει την συνταγή της από όλα αυτά που έχουμε δει τόσα χρόνια σε αντίστοιχες ταινίες. Και σε μερικά σημεία είναι η αλήθεια μπορεί το παλεύει, αλλά… μάταια.
Κακά τα ψέματα, ξέρεις απολύτως τι θα δεις στο Locked In. Αυτό δεν είναι και απαραίτητα αρνητικό, αρκεί να ξέρει κάποιος να το διαχειριστεί. Δυστυχώς όμως κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει, με αποτέλεσμα η ταινία να καταντάει βαρετή.
Την ώρα που σίγουρα δεν περιμένεις την πιο… πρωτότυπη ταινία της χρονιάς, αλλά μια ταινία να περάσει ευχάριστα η ώρα, παρατηρούνται για μια ακόμα φορά τα ίδια ανυπόφορα κλισέ και η Χολυγουντιανή συνταγή που δεν προσφέρει κάτι καινούργιο.
Ίσως μάλιστα είναι από τις αρκετές άνευρες που έχουμε δει τελευταία μιας και ενώ το θέμα βοηθάει στο να υπάρξουν και συγκινήσεις αλλά και ένταση, το Locked In είναι απίστευτα κουραστικό και από ένα σημείο και μετά απλά περιμένεις το τέλος της.
Ένα τέλος το οποίο είναι εξίσου αδιάφορο, αποτελώντας το κερασάκι στην τούρτα σε μια προσπάθεια η οποία είχε σίγουρα περισσότερες δυνατότητες αλλά δεν μπορεί να αξιοποιήσει το σεναριακό υλικό της και καταλήγει να είναι μια από τα ίδια με μια καθαρά προσχηματική εξέλιξη.
Ένα ακόμα πρόβλημα της ταινίας, στο γεγονός πως είναι υπερφορτωμένη, γεμάτη παιδιάστικους διαλόγους, δεν διαθέτει καμία έμπνευση και επίσης δεν ξέρει που να προσανατολιστεί, μπλέκοντας όλες τις σκηνές και καταστάσεις μαζί, σε έναν αδιανόητο αχταρμά.
Δυστυχώς για μια ακόμα φορά έχουμε μια ταινία πρόχειρη, βιαστική και γενικότερα χωρίς ταυτότητα, που δεν μπορεί να αποφύγει και τα κλισέ του είδους. Μετά το κάπως ενδιαφέρον αν και σχετικά υποτονικό πρώτο μέρος περιμένεις σίγουρα την “έκρηξη” του δεύτερου μέρους αλλά και την πλήρη ανάπτυξη των χαρακτήρων, κάτι που δεν γίνεται.
Η ώρα περνάει και στο φινάλε δεν έρχεται τελικά αυτό που περιμένεις να δεις, μιας και η προσπάθεια είναι κατώτερη του (όποιου) αναμενομένου. Τόσοι πολλοί χαρακτήρες πάνε στράφι μαζί με τους πολύ καλούς ηθοποιούς, αλλά το βασικότερο είναι πως η ταινία αποτελεί μια άνοστη… σαλάτα, που δεν οδηγεί πουθενά με εξαίρεση 2-3 καλές σκηνές συνολικά.
Περιμένεις να δεις περισσότερα πράγματα και μια ιστορία που θα σου κρατήσει το ενδιαφέρον, ωστόσο ο αλλοπρόσαλλος ρυθμός και η μη ικανότητα για το κάτι παραπάνω πέρα από μια ρηχή αφήγηση και μηχανική προσέγγιση, καθιστούν την ταινία χάσιμο χρόνου.
Γενικά υπάρχει μια… τσαπατσουλιά στο όλο εγχείρημα, πολλές καλές στιγμές μένουν στο… ράφι, είναι κρίμα για το αξιοπρεπές κάστ να μην μπορεί να διασώσει και πολλά. Μοιάζει να θέλει να πάει σε… fast forward, με το όλο καστ να δείχνει πως πάει μηχανικά, χωρίς προσανατολισμό και με “τραβηγμένες” ανατροπές.
Η ταινία Locked In είναι επιεικώς μέτρια και σε καμία περίπτωση δεν κάνει την διαφορά, καθώς σίγουρα μπορούσε να δώσει πολλά περισσότερα, αν έκανε έστω τα στοιχειώδη και δεν αποτελούσε ένα ακόμα ανιαρό και εξυπνακίστικο (wannabe) θρίλερ.
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: ★☆☆☆☆
Διάρκεια: 96′
Πρωταγωνιστούν: Finn Cole, Rose Williams, Famke Janssen, Anna Friel, Alex Hassell, κ.α.